Oyuncu Zeynep Koçak, 23 yıldır mücadele ettiği hastalığını açıkladı

ensonhaber.com

Çok Güzel Hareketler Bunlar’ ile ünlenen Zeynep Koçak,
uzun zamandır ekranlarda yok.

Artık sosyal medya paylaşımları ve sık sık değişen imajıyla
gündeme gelen oyuncu Zeynep Koçak,
bir süredir mücadele ettiği hastalığını ilk kez paylaştı. Samimiyetle içini
döken Koçak, yaşadığı zorlukları tek tek anlattı

İşte Zeynep Koçak’ın paylaşımı:

“Herkese merhaba 🙂 Gossip bilir gri fonun raconu
ayrılık haberi vermektir ama ben isyan edeceğim biraz 🙂

“23 yıldır derealizasyonla uğraşıyorum”

Ben yaklaşık 23 yıldır derealizasyon adı verilen, yani
gerçeklik algısının yitirilmesi olarak özetleyebileceğim, normalde 15’er
dakikalık ataklar halinde olan ama bende atipik bir versiyonu mevcut oduğu için
23 senedir aralıksız 7/24 her gün yaşadığım ve gerçek hissetmek nasıl bir şey
artık unutalı çok olduğu bir rahatsızlıkla uğraşıyorum.

Maalesef tedavisi olmayan bu rahatsızlıkla beraber üzerine
anksiyete, panik atak gibi rahatsızlıklar eklenince inanın her şey yolunda
gitse bile ilerlemek çok zor oluyor.

Bir de bunun üzerine küçük esnaftan sonra yazdığım onlarca
işim istisnasız kabul olduğu halde ya sözleşmeden dönmesi ya sözleşmenin
iptali ya da çekilmesine rağmen yayınlanmadığı bir 9 sene geçirdim.

“Hep aynı cümle”

Bana 9 sene önce mutlaka her şey yoluna girecek diyen
arkadaşlarım ailem 9 sene sonra hala aynı cümleleri kuruyor. Bu süre zarfında
yazmaya aşık olduğum için tüm kötü sonuçlanan işlerden sonra maksimum bir hafta
depresyona girip sonrasında dayanamayıp tekrar bir şeyler üretmeye devam ettim.

“Mobbingler ve tacizler yaşadım”

Bu süre zarfında bana bir kısmın fanları tarafından yapılan
linçler, çalışma arkadaşlarım tarafından yapılan mobbingler, yönetmenler
yapımcılar tarafından yapılan tacizler, en yakınlarımdan yediğim kazıklar falan
bunlardan bahsetmeyeceğim bile.

Her şeye rağmen kendime olan inancımı asla kaybetmedim.
Yoksa bu kadar projeyi üretemezdim. Dışarıdan nasıl gözükürsem gözükeyim,
gerçekte sürekli ayağa kalkmaya çalışıyorum… Çoğu arkadaşım hastalığımı
bilmez çünkü yapabilecekleri hiçbir şey yok ya da yaşadığım travmaları bilmez
anlatamadığım için.

“9 sene yokuş aşağı”

Şu an kendime olan güvenimi kaybetmesem de geleceği
düşündüğüm an inanılmaz bir korku ve dehşet yaşıyorum. Bugün olduğu gibi.
Çünkü 9 sene yokuş aşağı yürüyünce insan ister istemez güzel şeyleri
hak etmediğini düşünüyor.

“Bana üzülün mü istiyorum?”

Zaten geleceğimi düşündüğümde bu yüzden dehşete
kapılıyorum. Normalde aciz gözükmeyi hiç sevmem, yani beni tanımayan insanlara.
Kime ne yani ben ne yaşıyorum? Niye paylaşıyorum? Ne yapıyorum kendimi mi
acındırıyorum? Bana üzülün mü istiyorum? Hiçbiri değil sadece tüm bunların
buraya yazabilecek kadar normal şeyler olduğunu hissetmeye ihtiyacım var.

Başarısızlığın, üzülmenin, depresyonun, hastalığından
bahsetmenin, ağlamanın, zaman zaman pes etmenin normal bişi olduğunu düşünmeye
ihtiyacım var.

“İşime
aşığım”

Ben bugün böyleyim, yarın yine ayağa kalkarım. Çünkü işime
aşığım, üretmeden duramam ve her yazdığım şeyden sonra hissettiğim o
heyecandan da vazgeçemem. Ama bugün kötüyüm be… “